هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از تشبیهات و استعاره‌های غنی برای بیان احساسات عمیق عاشقانه و عرفانی استفاده می‌کند. شاعر از عناصری مانند لاله، باده حمرا، مجنون، آتش، داغ، و گرداب مهر برای توصیف حالات درونی خود بهره می‌برد. متن حسرت و اشتیاقی عمیق را نشان می‌دهد که با تصاویر پراحساس و نمادین بیان شده‌است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و نمادین نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
شمارهٔ ۳۸۶
چون لاله هر که باده حمرا نمی زند
جوش نشاط چون خم صهبا نمی زند
مجنون که از لباس تعلق برآمده است
آتش چرا به دامن صحرا نمی زند؟
از داغ گشت شورش مغزم زیادتر
گرداب مهر بر لب دریا نمی زند
جوش نشاط چون خم صهبا نمی زند
مجنون که از لباس تعلق برآمده است
آتش چرا به دامن صحرا نمی زند؟
از داغ گشت شورش مغزم زیادتر
گرداب مهر بر لب دریا نمی زند
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۸۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۸۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
