ماه از حجاب روی تو پروین عرق کند
آیینه را شکوه جمال تو شق کند

اسکندرست اگر چه بود در لباس فقر
هر کس که اختصار به سد رمق کند

چون با رخ تو چهره شود مه، که آفتاب
از شرم عارضت ز شفق خون عرق کند