شکار جذبه توفیق شد گریبانم
دگر چه خار تواند گرفت دامانم؟

به کوی دوست رسیدم ز راه ساده دلی
ز جیب کعبه برآورد سر بیابانم

مرا به رد و قبول زمانه کاری نیست
چو چشم آینه در خوب و زشت حیرانم