هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از ناتوانی در زیستن بدون عشق و بهارِ بی می و ساغر می‌گوید و با اشاره به قفس دل، به این درک رسیده که حتی در بهشت نیز تکرار و ماندگاری ممکن نیست.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در متن، برای درک و ارتباط نیاز به تجربه و بلوغ فکری دارد که معمولاً از نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد.
شمارهٔ ۶۲۸
ز عشق بی مژه تر نمی توان بودن
بهار بی می و ساغر نمی توان بودن
دلم ز کنج قفس تا گرفت دانستم
که در بهشت، مکرر نمی توان بودن
بهار بی می و ساغر نمی توان بودن
دلم ز کنج قفس تا گرفت دانستم
که در بهشت، مکرر نمی توان بودن
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۲۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۲۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
