۳۰۲ بار خوانده شده

غزل شماره ۱۶۶

الاقد صاد عقلی بالدلالی
‌‌ بتی شیرین کلامی خورد سالی

ظریفی مهوشی آشوب شهری
‌‌ ملیح ذوالمحاسن و المعالی

هوالسفاح سفاک الدمائی
‌‌ هوالفتان فتاک الوصالی

شفاهک قد تروی کالشقایق
‌‌ و صدغک قد تلوی کالحبالی

به رویت غازه با خون شهیدی است
‌‌ ثغورک ام اقاح ام لالی

نصیبی من وصالک نیل طیف
‌‌ سلوی عن جمالک بالخیالی

مرا هرگز به خاطر نگذرانی
‌‌ و غیرک قط لم بخطر ببالی

تو گشتی شمع بزم افروز اغیار
‌‌ و انی بت فی وهم اللیالی

گر او برکند بنیادم مبیناد
‌‌ بنای حسنش آسیب زوالی

بود روز من و مویش شب تار
حواجبه و شخصی کالهلالی

ز هجرت دوست جانم سوخت اسرار
بحد رق اعدالی لحالی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شماره ۱۶۵
گوهر بعدی:غزل شماره ۱۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.