هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، به بیان آرزوهای بلند و دست‌نیافتنی می‌پردازد. شاعر از حالت مستی، زلف یار، سفر معنوی، عشق الهی، و رسیدن به کمال سخن می‌گوید و در عین حال، به ناتوانی انسان در رسیدن به این آرزوها اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه در این شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی بالا، فهم شعر را برای سنین پایین‌تر دشوار می‌سازد.

غزل شماره 22

می ناچشیده حالت مستانت آرزوست؟
روسوا نگشته حلقه زلفانت آزوست؟

ناورده رو به مقصد و ننهاده پا به راه
قرب مقام و قطع بیابانت آرزوست؟

یوسف صفت نگشته به زندان غم اسیر
شاهی مصر و ماهی کنعانت آرزوست؟

نگشوده لب دمی به دعا با حضور قلب
چون عاشقان حق دل سوزانت آرزوست؟

احیا نکرده ارضی و بذری نکاشته
در باغ زندگی گل و ریحانت آرزوست؟

سامان به کس نداده به دوران زندگی
از گردش زمان سر و سامانت آرزوست؟

وحدت به پیشگاه حق از مور کمتری
غافل ز خویش فر سلیمانت آرزوست؟
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شماره 21
گوهر بعدی:غزل شماره 23
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.