هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به توصیف زیبایی‌های فصل بهار و نوشیدن شراب به عنوان نمادی از شادی و آگاهی می‌پردازد. همچنین، به مفاهیمی مانند عشق، دوستی، وحدت، و رسیدن به مقام خواجگی از طریق بندگی اشاره دارد. در ادامه، از دیوانگی و مستی به عنوان راهی برای هوشیاری یاد می‌کند و در پایان، دعوت به وحدت و توفیق می‌کند.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، اشاره به مصرف شراب به عنوان نماد شادی و آگاهی ممکن است نیاز به درک بالاتری از مفاهیم ادبی و نمادین داشته باشد.
غزل شماره 33
می خور که هر که می نخورد فصل نوبهار
پیوسته خون دل خورد از دست روزگار
می در بهار صیقل دل‌های آگه است
از دست یار خاصه به آهنگ چنگ و تار
در عهد گل ز دست مده جام باده را
کاین باشد از حقیقت جمشید یادگار
صحن چمن چو وادی ایمن شد ای عزیز
گل برفروخت آتش موسی ز شاخسار
آموختند مستی و دیوانگی مرا
دیوانگان عاقل و مستان هوشیار
از بندگی به مرتبه خواجگی رسید
هرکس که کرد بندگی دوست بنده‌وار
وحدت بیا و بر در توفیق حلقه زن
توفیق چون رفیق شود گشت بخت یار
پیوسته خون دل خورد از دست روزگار
می در بهار صیقل دل‌های آگه است
از دست یار خاصه به آهنگ چنگ و تار
در عهد گل ز دست مده جام باده را
کاین باشد از حقیقت جمشید یادگار
صحن چمن چو وادی ایمن شد ای عزیز
گل برفروخت آتش موسی ز شاخسار
آموختند مستی و دیوانگی مرا
دیوانگان عاقل و مستان هوشیار
از بندگی به مرتبه خواجگی رسید
هرکس که کرد بندگی دوست بنده‌وار
وحدت بیا و بر در توفیق حلقه زن
توفیق چون رفیق شود گشت بخت یار
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شماره 32
گوهر بعدی:غزل شماره 34
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
