هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های شاعرانه، احساسات عمیق عاشقانه و دلتنگی را بیان می‌کند. شاعر از عناصری مانند ماه، خورشید، گل و باغ برای توصیف معشوق و احساسات خود استفاده می‌کند. همچنین، اشتیاق و درد فراق را به زیبایی به تصویر می‌کشد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عاشقانه عمیق و استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند فراق و دلتنگی نیاز به بلوغ عاطفی دارد.

شمارهٔ ۵۶۵

اگر چشم تو روزی بر مه افتد
مه از خورشید باشد، در ته افتد

وگر شکل زنخدانت ببیند
روانی آب حیوان در چه افتد

چو در خندیدن آید باغ رویت
گل اندر دیده مهر و مه افتد

کند پیوند عمر از صبح رویت
چو روز عمر گل را کوته افتد

نخواهم بعد ازین مه را ببینم
گذر گر بر منت بعد از مه افتد

به رویت خواهم، الحمدی بخوانم
غلط، ترسم که در بسم الله افتد

دلم را در سر زلفت ره افتاد
غریبان را به هندوستان ره افتد

چو خواهد عارضت عشاق را عرض
نظر بر من پس از چندین گه افتد

فغان، ای جان که در خسرو فراقت
چنان افتاد کاتش در که افتد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۶۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.