هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و غزل‌گونه است که در آن شاعر به زیبایی معشوق و تأثیر عمیق عشق او بر جهان و اطرافیان اشاره می‌کند. از عناصری مانند سرو، گل، جوهر فرد، و چشمه حیوان برای توصیف معشوق استفاده شده و احساسات شاعر به‌صورت عمیق و پراحساس بیان شده است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه پیچیده و استفاده از استعاره‌های ادبی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال به‌طور کامل قابل درک نباشد. همچنین، برخی از واژه‌ها و مفاهیم نیاز به دانش ادبی پایه دارند.
غزل شماره ۱۳
ز رشک سرو قدت ، سرو پای در خاک است
کتان پیرهن گل ز روت صد چاک است
کنایت از دهن توست سر جوهر فرد
برون ز دایره فهم و حد ادراک است
چو بگذری به سر کوی کشتگان غمت
هزار جان گرامیت بند فتراک است
نه دیده من مسکین نظلره باشد و بس
نظاره ات همه شب چشم هشت افلات است
مع الوجود زلال دهان و زلف کجت
چه جای چشمه حیوان و مار ضحاک است
بدان امید که باد بگذری به سرش
به رهگذار تو خالد فتاده چون خاک است
کتان پیرهن گل ز روت صد چاک است
کنایت از دهن توست سر جوهر فرد
برون ز دایره فهم و حد ادراک است
چو بگذری به سر کوی کشتگان غمت
هزار جان گرامیت بند فتراک است
نه دیده من مسکین نظلره باشد و بس
نظاره ات همه شب چشم هشت افلات است
مع الوجود زلال دهان و زلف کجت
چه جای چشمه حیوان و مار ضحاک است
بدان امید که باد بگذری به سرش
به رهگذار تو خالد فتاده چون خاک است
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شماره ۱۲
گوهر بعدی:غزل شماره ۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
