هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه به توصیف زیبایی معشوق و احساسات شاعر نسبت به او می‌پردازد. شاعر از زیبایی‌های معشوق مانند لب‌های شیرین، دهان و دندان‌هایش تمجید می‌کند و از دوری از او و بی‌تابی خود سخن می‌گوید. همچنین، او از بیم‌ناکی خود از پایان یافتن این عشق مانند دنیای فانی می‌گوید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا نامناسب باشد. همچنین، درک برخی از استعاره‌ها و مفاهیم شعر نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۱۳۲

زهی بالعل تو شهد و شکر هیچ
خهی با روی تو شمس وقمر هیچ

لبم را بر لبت نه تا ببینم
که بااو نسبتی دارد شکر هیچ

دهانت دیدم وآن گشت باطل
که می گفتم نیاید درنظر هیچ

وزین معنی عجب دارم که چون من
جهانی دل نهادستند بر هیچ

زدندان تو نیز اندر شگفتم
که چندین در نهان چونست در هیچ

درین مدت که از روی تو دورم
که چون عمرت ندیدم برگذر هیچ

شکیبایی و دل آبند و روغن
ندارند الفتی با یکدگر هیچ

تو مست حسن و من مست تو ونیست
ترا ازمن مراازخود خبر هیچ

همی ترسم که عشق سیف با تو
شود چون کار دنیا سربسر هیچ
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.