هوش مصنوعی: این متن عرفانی و عاشقانه به ستایش عشق الهی و فداکاری عاشقان برای رسیدن به معشوق حقیقی می‌پردازد. شاعر از ترک دنیا توسط عاشقان و زاهدان سخن می‌گوید و عشق را بالاتر از بهشت و نعمت‌های دنیوی قرار می‌دهد. همچنین، به قدرت عشق در احیای مردگان و تشبیه‌های زیبایی مانند خال روی معشوق به نقوش موسی اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات مانند 'مردن تمنی کرده‌اند' ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد.

شمارهٔ ۲۰۶

مقبل آن قومی که با تو عشق دعوی کرده اند
وز دو عالم قصد آن درگاه اعلی کرده اند

روضه مأوی نمی خواهند و نخلستان خلد
بینوایانی که در کوی تو مأوی کرده اند

زندگی تن چو جان را مانع است از روی تو
عاشقان زنده دل مردن تمنی کرده اند

عاشقان از بهر جانان ترک عالم گفته اند
زاهدان از بهر جنت ترک دنیی کرده اند

عاشق عالی نظر را کآرزو دیدار تست
کحل چشم جانش از نور تجلی کرده اند

خال بر روی تو گویی از سواد چشم حور
نقش بندی بر بیاض دست موسی کرده اند

زآه عشاق تو مرده زنده می گردد مگر
تعبیه در وی دم احیای عیسی کرده اند

عشق ورز ار نام خواهی ای پسر کاهل سخن
از برای عشق مجنون ذکر لیلی کرده اند

سیف فرغانی اگر بد گفت و گر نیک از کرم
بشنو و عیبش مکن کز غیبش املی کرده اند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.