هوش مصنوعی: این شعر با تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، زیبایی و عشق را توصیف می‌کند. شاعر با استفاده از عناصر طبیعت مانند گل، بلبل، و بهار، احساسات عمیق خود را بیان می‌کند. همچنین، تأثیر عشق و غم بر دل را با تشبیه‌های ظریف نشان می‌دهد.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از واژگان و تشبیه‌ها نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارند.

شمارهٔ ۳۵۰

تنی داری بسان خرمن گل
عرق از وی روان چون روغن گل

صبا از رشک اندام چو آبت
فگنده آتش اندر خرمن گل

چمن از خجلت روی چو ماهت
شکسته چون بنفشه گردن گل

گر از رویت بهار آگاه باشد
پشیمان گردد از آوردن گل

بسیل تیره ابر نوبهاری
بریزد آب روی روشن گل

غم تو در گریبان دل من
چو خار آویخته در دامن گل

منم از خوردن غمهای تو شاد
چو زنبور عسل از خوردن گل

اگر از خاک کویت بو بگیرد
قبای غنچه و پیراهن گل

چو در برگ از خزان زردی فزاید
ز روح نامیه اندر تن گل

مها از سیف فرغانی میازار
نخواهد عندلیب آزردن گل

گلت را همچو بلبل دوست دارست
جعل باشد نه بلبل دشمن گل
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۴۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.