هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عارفانه، بیانگر احساسات عمیق شاعر نسبت به معشوق است. او از زیبایی و جذابیت معشوق سخن می‌گوید و درد فراق و امید به وصال را توصیف می‌کند. شاعر از تشبیهات زیبا مانند مقایسه معشوق با آفتاب، گل و شیرین استفاده کرده و احساسات خود را با ظرافت بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عاشقانه عمیق و تشبیهات پیچیده است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم عرفانی موجود در شعر نیاز به بلوغ فکری برای درک بهتر دارند.

شمارهٔ ۵۲۴

ای زآفتاب رویت مه برده شرمساری
پیداست بر رخ تو آثار بختیاری

اندر بیان نگنجد واندر زبان نیاید
از عشق آنچه دارم و از حسن آنچه داری

ای نوش داروی جان اندر لبت نهفته
بامر همی چنینم چون خسته می گذاری

افغان و زاری من از حد گذشت بی تو
گر چه بکرد بلبل بی گل فغان و زاری

امیدوار وصلم از خود مبر امیدم
صعبست نا امیدی بعداز امیدواری

چون خاک اگر عزیزی بنشست بر در تو
هر جا که رفت از آن پس چون زر ندید خواری

من با چنین ارادت در تو رسم بشرطی
کز بنده سعی باشد وز همت تو یاری

شیرین از آنی ای جان کز تلخی غم خود
فرهادوار هر دم سوزی ز من بر آری

ای خوبتر ز لیلی هرگز مده چو مجنون
دیوانه دلم را زین بند رستگاری

گل را نمی توانم کردن بدوست نسبت
ای گل بپیش جانان در پیش گل چو خاری

هر جا که سیف باشد بستان اوست رویش
چونست حال بوستان ای باد نوبهاری
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۲۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.