هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که به زیبایی‌های معنوی و عشق الهی می‌پردازد. شاعر از عشق به معشوق (که می‌تواند نمادی از خداوند باشد) سخن می‌گوید و تأثیر این عشق را بر جان و دل انسان توصیف می‌کند. همچنین، از علم، معرفت، و عمق معانی عرفانی سخن به میان می‌آورد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم انتزاعی نیازمند سطحی از بلوغ فکری است.

شمارهٔ ۵۶۶

زاندیشه تو که هست جان در وی
دل چون قفس است و طوطیان در وی

در نعت تواند طوطیان یک یک
همچو لب تو شکر فشان در وی

هر دل که غم تو اندرو نبود
مرده شمرش که نیست جان در وی

از هر دو جهان نشان نمی گیرد
آن دل که تست یک نشان در وی

هرنکته زعلم این چنین عاشق
در تست هزار بحروکان در وی

عرشیست علیه استوی الرحمن
نی چون فلکست واختران در وی

من ازسخن تو لب بهم گیرم
چون کار نمی کند زبان در وی

در ذکر معانی تو می باید
لفظی زگهر هزار کان در وی

آنجا که مقام عاشقان تست
نازل چو زمین شد آسمان در وی

در بحر غمت که بی کنارست آن
ماییم فتاده تا میان در وی

مارا وترا ازین جهان ای جان
هرچند که کردم امتحان در وی

جانیست زحزن عالمی با او
روییست زحسن یک جهای در وی

گر جان منست دلپذیرم نیست
هرچیز(که) ازتو نیست آن در وی

در وصف تو شعر سیف فرغانی
دریست کشیده ریسمان در وی
وزن: مفعول مفاعلن مفاعیلن (هزج مسدس اخرب مقبوض)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۶۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.