۲۷۳ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۸ - عرض بیچارگی و آرزوی گرمابه

گرمابه سه داشتم به لوهور
وین نزد همه کسی عیان است

امروز سه سال شد که مویم
ماننده موی کافرانست

بر تارک و گوش و گردن من
گویی نمد تر گران است

از رنج دل اندکی بگفتم
باقی همه در دلم نهانست

پاداش من درین غم و رنج
بر ایزد پاک غیب دان است
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷ - حسب الحال
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹ - به عمر کاک فرستاده
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.