هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از بزرگی و کفایت شخصی سخن می‌گوید که با رأی درست و هنر خود، کارها را سامان می‌بخشد، مشکلات را آسان می‌کند و با شفقت و کرامت خود به دیگران نیکی می‌نماید. همچنین، شاعر از عادت کردن به لطف و بخشش این شخص سخن می‌گوید که ترک آن دشوار است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق ادبی و اخلاقی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد. همچنین، استفاده از صنایع ادبی و واژگان پیچیده ممکن است برای کودکان دشوار باشد.
شمارهٔ ۲۹ - ثنا
ای بزرگی که رای صایب تو
کارهای عمل به سامان کرد
کار کرد هنر کفایت تو
بر کفاة زمانه تاوان کرد
هر چه تاریک دید روشن ساخت
هر چه دشوار دید آسان کرد
شفقت های راستت بر من
مکرمت های بس فراوان کرد
عادتم کرده ای به خلعت خویش
عادت کرده باز نتوان کرد
کارهای عمل به سامان کرد
کار کرد هنر کفایت تو
بر کفاة زمانه تاوان کرد
هر چه تاریک دید روشن ساخت
هر چه دشوار دید آسان کرد
شفقت های راستت بر من
مکرمت های بس فراوان کرد
عادتم کرده ای به خلعت خویش
عادت کرده باز نتوان کرد
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۸ - مدیح
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰ - افراط و تفریط روزگار
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
