هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر به ستایش و توصیف شخصی می‌پردازد که در نظم و نثر، شجاعت و سخاوت، و هنر شاعری و نویسندگی بی‌نظیر است. شاعر از زیبایی و تأثیرگذاری کلمات و معانی این شخص سخن می‌گوید و او را به ستاره‌ای در شب سیاه و دریایی خروشان در فضل و بخشش تشبیه می‌کند. همچنین، آرزو می‌کند که بخت جوان و رأی پیر همواره همراه او باشد.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم ادبی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات نیاز دارد. همچنین، استفاده از واژگان و تشبیهات قدیمی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر چالش‌برانگیز باشد.
شمارهٔ ۶۶ - ثناگری
ای نظم تو چو رای بگذشته از اثیر
در نظم هست لفظ تو چون لؤلؤ نثیر
ماننده ستاره ست اندر شب سیاه
معنی روشن تو در آن خط همچو قیر
در بزم و رزم چون تو که باشد شجاع و راد
در نظم و نثر کیست چو تو شاعر و دبیر
گویا شود ز خواندن شعرت زبان گنگ
روشن شود ز دیدن آن دیده ضریر
هنگام فضل طبع تو بحری بود دمان
هنگام جود دست تو ابری بود مطیر
تا در جهان جوانی و پیری بود مدام
جفت و قرینت بخت جوان باد و رای پیر
در نظم هست لفظ تو چون لؤلؤ نثیر
ماننده ستاره ست اندر شب سیاه
معنی روشن تو در آن خط همچو قیر
در بزم و رزم چون تو که باشد شجاع و راد
در نظم و نثر کیست چو تو شاعر و دبیر
گویا شود ز خواندن شعرت زبان گنگ
روشن شود ز دیدن آن دیده ضریر
هنگام فضل طبع تو بحری بود دمان
هنگام جود دست تو ابری بود مطیر
تا در جهان جوانی و پیری بود مدام
جفت و قرینت بخت جوان باد و رای پیر
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۵ - خنده جام و گریه شمشیر
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۷ - اندرز
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
