خسروا بود و هست خواهد بود
روزگارت رهی و چرخ مطیع

ملک را قدر تو سپهر بلند
عدل را همت تو حصن منیع

نه ز طبع تو هست جود شگفت
نه ز خورشید هست نور بدیع

هر مرادی که خواست بنده ز شاه
یافت بی هیچ رنج و هیچ شفیع

ماند یک آرزو بخواهد گفت
چشم دارد همی ز رای رفیع

این دو ده را که بنده را بخشید
تازه گردان کرامت توقیع

گر همی بنده وقف خواهد کرد
بر همه مردمان شریف و وضیع

شاه باشد در آن ثواب شریک
و هو عندالاله لیس یضیع

تا همی بر سپهر آینه گون
سیر اختر بود بطی ء و سریع

باد روشن شب تو همچون روز
باد خرم خریف تو چو ربیع

«مسعود سعد سلمان»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir