هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از تلاش‌های بی‌ثمر خود در مدح و غزل‌سرایی می‌گوید و بیان می‌کند که به جای قلم، به شمشیر متوسل شده است. او از مبارزه با بخت و فلک سخن می‌گوید و اشاره‌ای به نابودی بت‌ها و بتخانه‌ها دارد. همچنین، شاعر از اقدامات جسورانه‌ای مانند آتش زدن قبله آزر و مبارزه با شیران جهان به خاطر عشق به آهوچشمان باغ صحبت می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است و ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی اشارات تاریخی و نمادین نیاز به دانش پیشینه ادبی و فرهنگی دارد.
شمارهٔ ۸۷ - دست بدان قبضه خنجر زدیم
گردن و گوش غزل و مدح را
بی حد پیرایه و زیور زدیم
بی مر با بخت در آویختیم
با فلک سفله بسی سر زدیم
سود ندیدیم ز نوک قلم
دست بدان قبضه خنجر زدیم
خیره فرو ماند فلک زانکه ما
بر بت و بتخانه و بتگر زدیم
از قبل بچه آزر به تیغ
آتش در قبله آزر زدیم
وز پی این آهو چشمان باغ
با همه شیران جهان بر زدیم
بی حد پیرایه و زیور زدیم
بی مر با بخت در آویختیم
با فلک سفله بسی سر زدیم
سود ندیدیم ز نوک قلم
دست بدان قبضه خنجر زدیم
خیره فرو ماند فلک زانکه ما
بر بت و بتخانه و بتگر زدیم
از قبل بچه آزر به تیغ
آتش در قبله آزر زدیم
وز پی این آهو چشمان باغ
با همه شیران جهان بر زدیم
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۶ - بوالفضایل
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۸ - از بخت همیشه سرنگونم
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
