هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در مدح و ستایش شخصی به نام ابوالقاسم سرجودی، محمود بن ابراهیم و مسعود بن محمودی سروده شده است. در این شعر، از ویژگی‌های اخلاقی، قدرت، همت و جایگاه والای این فرد در جهان و دین تمجید شده است.
رده سنی:
15+
این متن یک شعر کلاسیک است که ممکن است برای درک کامل معانی و مفاهیم آن، نیاز به دانش ادبی و شناخت اصطلاحات و تشبیهات ادبی داشته باشد. همچنین، محتوای آن بیشتر مناسب مخاطبانی است که توانایی تحلیل متون کهن را دارند.
شمارهٔ ۱۳۹ - در مدح سیف الدوله محمود
شها خورشید کیهانی چراغ آل محمودی
چو روی خویش مسعودی و چو رای خویش محمودی
به همت همچو خورشیدی به قدرت همچو گردونی
به سیرت همچو محمود به صورت همچو مسعودی
تو سیف دولت و دینی ابوالقاسم سرجودی
تو محمود بن ابراهیم مسعود بن محمودی
بپا اندر جهان دایم که کیهان را تو در خوردی
بزی شادان به عالم در که عالم را تو مقصودی
چو روی خویش مسعودی و چو رای خویش محمودی
به همت همچو خورشیدی به قدرت همچو گردونی
به سیرت همچو محمود به صورت همچو مسعودی
تو سیف دولت و دینی ابوالقاسم سرجودی
تو محمود بن ابراهیم مسعود بن محمودی
بپا اندر جهان دایم که کیهان را تو در خوردی
بزی شادان به عالم در که عالم را تو مقصودی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۸ - گوشت قربان
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۰ - شکران
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
