مشفق عمرها حسین طبیب
در همه فعلها بدیع و غریب

آنکه در علم طب کند افسوس
بر حکیم بزرگ جالینوس

جد او اصل نیکنامی هاست
هزل او اصل شادکامی هاست

پس به رسمست و نیک شایسته
شاه را بنده ایست بایسته

تندرستی چو در دهان دارد
شه بر او اعتماد جان دارد

نکته گوید بسی چو بازد نرد
اینت زیبا و اینت خوشدل مرد

سیکی هفت و هشت چون بخورد
دست زی عشرت و نشاط برد

اندر آید برنج و بقره بقو
راست گویی که هست جنس لقو

زود یک پای چست بردارد
راه آیم روم به پیش آرد

در همه حال آشکار و نهان
علم ابدان شناسد و ادیان

خوش ندیمی ست راست باید گفت
همه علمست آشکار و نهفت

عادت او دروغ و بهتان نیست
به گه هزل و جد گران جان نیست

گاه و بیگاه چون طبیب شهست
ظاهر و باطنش حبیب شهست

پای غوری که او تواند کوفت
خرس هرگز چو او نداند کوفت