هوش مصنوعی: شاعر در این متن از عشق و جفای معشوق سخن می‌گوید. او توصیف می‌کند که چگونه حضور معشوق باعث شادی و نشاط می‌شود، اما در عین حال از جفاها و رنج‌های عشق نیز شکایت دارد. شاعر از معشوق می‌خواهد که به او مهر نورزد و در برابر او فروتنی نکند، زیرا عادت معشوق به جفا و ستم است.
رده سنی: 16+ متن حاوی مفاهیم عاشقانه و احساسی پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به جفا و ستم در عشق نیاز به بلوغ عاطفی دارد.

شمارهٔ ۱۴

بدم دوش با آن نیازی به هم
زده پیشم از بی نیازی علم

همه گوی از روی او لاله رنگ
همه حجره از موی او مشک شم

نشاط اندر آمد ز در چون نسیم
ز روزن برون رفت چون درد و غم

ز شادی رویش بخندید جام
ز اندوه جانم بنالید بم

چو نرگس همه چشم گشتم از آنک
چو لاله همه روی بود آن صنم

بدو گفتم ای کرده جانم غمی
بدو گفتم ای کرده پشتم به خم

نعم از برای چه ناموختی
همه زلف تو پر حروف نعم

به من گفت اینم که بینی همی
نه افزون شوم زینکه هستم نه کم

گزیده ترین عادت من جفاست
ستوده ترین خصلت من ستم

مپیوند با یار بد مهر مهر
مکن پیش معشوقه محتشم
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵ - از زبان پادشاه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.