هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حافظ، به زیبایی‌های معشوق و عشق الهی اشاره دارد. شاعر از جمال معشوق، تسلی دل عاشق، معجزات عیسوی، و اطاعت از حکم یار سخن می‌گوید. همچنین، تأکید بر رهایی از خرافات دنیوی و رسیدن به صفای عالم باقی دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه در این شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و استعاره‌های پیچیده ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

غزل شمارهٔ ۳

نقاب سنبل تر برشکن تجلّی را
بسوز زآتش عارض حجاب تقوی را

به باد رایحه ی زلف عنبرین برده
هزار دفتر تعلیم و درس و فتوی را

تسلی دل عاشق به جز جمال تو نیست
جمال خویش برو جلوه ده تسلی را

لبت خلاصه ی انفاس عیسوی دارد
دمی به ما بنما معجزات عیسی را

دوای دیده ی من کن ز سرمه ی قدمت
که آن غبار به از توتیاست اعمی را

به هر چه حکم کنی بر سرم خریدارم
مطیع رای توام همچو بنده مولی را

ز بهر شورش مجنون صبا پریشان کن
شکنج طرّه ی آشفته‌کار لیلی را

ز نقش خامه صورت نگار ابن حسام
برند اهل حقایق رموز معنی را

صفای عالم باقی کسی به دست آرد
که پشت پای زند زخرافات دنیی را
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.