هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و توصیفی است که در آن شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، معشوقه را ستایش می‌کند. عناصری مانند نرگس، گل، خط مشکین، قمر، عنبر، لعل، زلف، و چشم‌های معشوقه به‌کار رفته‌اند تا زیبایی‌های او را توصیف کنند. همچنین، شاعر از مفاهیمی مانند عتاب، شکایت، و شراب برای بیان احساسات خود استفاده کرده است.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره‌هایی به شراب و مفاهیم عاطفی پیچیده دارد که مناسب سنین بالاتر است.
غزل شمارهٔ ۱۰۵
ای کرده همچو نرگس خوشخواب خواب خوش
بر گل کشیده از خط مشکین نقاب خوش
کتّابیان دور قمر خوش نبشته اند
بر گرد عارض تو ز عنبر کتاب خوش
در چشمه ی عُذوبه ی لعلت نهفته اند
اندر سواد ظلمت زلف تو آب خوش
دوش از عتاب چشم تو کردم شکایتی
چشمت به غمزه گفت مرنج از عتاب خوش
چشم خراب کار تو کارم خراب کرد
خوش وقت آن خراب که باشد خراب خوش
ابن حسام ساقی دور الست ریخت
اندر مذاق جان تو جام شراب خوش
طبعم در این مقاله شکر ریخت تا مگر
طوطی مقالتی بنویسد جواب خوش
بر گل کشیده از خط مشکین نقاب خوش
کتّابیان دور قمر خوش نبشته اند
بر گرد عارض تو ز عنبر کتاب خوش
در چشمه ی عُذوبه ی لعلت نهفته اند
اندر سواد ظلمت زلف تو آب خوش
دوش از عتاب چشم تو کردم شکایتی
چشمت به غمزه گفت مرنج از عتاب خوش
چشم خراب کار تو کارم خراب کرد
خوش وقت آن خراب که باشد خراب خوش
ابن حسام ساقی دور الست ریخت
اندر مذاق جان تو جام شراب خوش
طبعم در این مقاله شکر ریخت تا مگر
طوطی مقالتی بنویسد جواب خوش
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
