هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به بیان عشق و شیفتگی خود به معشوق می‌پردازد و از زیبایی‌های او مانند غمزه، ابرو، موها و رویش سخن می‌گوید. او خود را اسیر زنجیر موهای معشوق و مشتاق دیدارش توصیف می‌کند و از دیگران که به دنبال حور و قصور هستند، متمایز می‌شود. شاعر همچنین از ترس رقیبان و عشق بی‌پایان خود می‌گوید و شعر بلندش را مرهون قامت دلجوی معشوق می‌داند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های ادبی ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

غزل شمارهٔ ۱۳۶

در سر هوس غمزه جادوی تو دارم
پیوسته نظر بر خم ابروی تو دارم

هر موی تو زنجیر من شیفته شاید
کاشفتگی از سلسله موی تو دارم

در حلقه سودازدگان جوی دلم را
کان غمزده را در خم گیسوی تو دارم

مرغان چمن میل بگلزار نمایند
من میل گل خوش نطر روی تو دارم

کوته نظران در طلب حور و قصورند
من روی توجُّه بسر کوی تو دارم

عمریست که از بیم رقیبان تو خود را
مشغول دگر جای و نظر سوی تو دارم

گر طبع مرا شعر بلند ست عجب نیست
آری سخن از قامت دلجوی تو دارم

گر تبغ تو در قصد سر ابن حسام است
فرمای که سر بر خط یرغوی تو دارم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۳۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۳۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.