هوش مصنوعی: شاعر در این متن به بیان عشق و شیفتگی خود به معشوق می‌پردازد. او از زلف معشوق، بوی خوش او و جستجوی بی‌وقفه‌اش در راه عشق سخن می‌گوید. شاعر همچنین از گفت‌وگوهای بی‌ثمر درباره عواقب عشق پرهیز داده و به یادآوری لحظات زیبا با معشوق تشویق می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه عمیق و استفاده از استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند عواقب عشق و شیفتگی شدید نیاز به بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۱۶۷

شبی به پیش تو خواهم نشست روی بروی
تطاول سر زلفت بگفت موی به موی

به بوی زلف تو آشفته حال می گردم
بسان باد صبا در ره تو کوی به کوی

بسوی صومعه گاهی ، گهی بسوی کنشت
همی روم به طلب در پی تو سوی به سوی

نشان سرو تو از جویبار می جویم
چو آب از این سببم سر نهاده جوی به جوی

ز گفت و گوی عواقب مگوی ابن حسام
بیاد غبغب جانان سخن ز گوی بگوی

شدن به جانب چین بهر مشک عین خطاست
بجای مشک تو ان زلف موشک بوی به بوی
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۶۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.