۳۰۴ بار خوانده شده

بخش ۱۴۰ - حکایت بر سبیل تمثیل

سائلی گفت با کسی به عجب
با فلانت چه نسبت است و نسب

گفت او ترک هست من تاجیک
لیک داریم خویشی نزدیک

دارد او پر درختها باغی
بر یکی کرده آشیان زاغی

هر گه آن زاغ می کشد آوا
آید آوای او بدین مأوا

تا مرا جای بودن این مأواست
گوش من بر صدای آن آواست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۳۹ - در مذمت صوفی نمایان ظاهر آرای و معنی گزاران صورت پیرای
گوهر بعدی:بخش ۱۴۱ - تتمه سخن
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.