شیخ مهنه که بود پیوسته
از من و مای خویشتن رسته

صد حکایت ز خویش واگفتی
لیک هرگز نه من نه ما گفتی

رفتی اندر صف صفا کیشان
بر زبانش به جای من ایشان

بود بر وی شهود حق غالب
دید خود را ز چشم خود غایب

لفظ ایشان که خاص غایب راست
جامه ای بود بر قد او راست

خرد آن ساده را کند تعییر
که ز غایب به من کند تعبیر

خاصه از غایبی که ماند دور
جاودان از حریم قرب و حضور

بکشد رخت خود ز شهر وجود
بنشیند به گوشه ای نابود

گر بجوید به سال های دراز
اثر خویشتن نیابد باز