گر تو گویی که شیخ دین ز چه رو
لفظ ایشان وظیفه ساخت نه او

گویمت زانکه لفظ او مطلق
هست اشارت سوی هویت حق

پیش چشم شهود دیده وران
محو باشد هویت دگران

در عبارت چو او و هو رانند
غرض از او و هو همو دانند

نیست مشهود جز هویت او
لا هو فی الوجود الاهو

وان هویت که واحد است و احد
برتر از وهم کثرت است و عدد

لیک چون در عدد شود ساری
رو نماید تعددی طاری

به تک و پو چو مرد وحدت جوی
از تعدد نهد به وحدت روی

سر وحدت بر او شود غالب
وصف کثرت ازو شود غایب

چون شود دور کثرتش ز نظر
لفظ ایشان به آن بود در خور