هوش مصنوعی: این شعر به ستایش زیبایی و عدالت خداوند و پادشاه می‌پردازد. شاعر از زیبایی ماه و طبیعت سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که حتی کوچک‌ترین کاهش در زیبایی جهان می‌تواند به نابودی منجر شود. همچنین، شاعر از بی‌عدالتی و رنج بی‌گناهان ابراز ناراحتی می‌کند و از پادشاه می‌خواهد که به دادخواهی مردم رسیدگی کند. در پایان، شاعر از زیبایی طبیعت و ستاره‌ها سخن می‌گوید و از گردون می‌خواهد که آرامش را برقرار کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق فلسفی و اجتماعی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از ابیات اشاره به بی‌عدالتی و رنج دارند که ممکن است برای گروه‌های سنی پایین مناسب نباشد.

غزل شمارهٔ ۲۹

بحمدالله که صحت داد ایزد پادشاهی را
برآورد از سر نو بر سپهر حسن ماهی را

معاذالله! اگر می کاست یک جو خرمن حسنش
به باد نیستی می داد هر برگ گیاهی را

چو پا برداشتی، ای نرگس رعنا، به غمازی
قدم آهسته نه، دیگر مرنجان خاک راهی را

به شکر آن که شاه مسند حسنی، به صد عزت
مران از خاک راه خود به خواری دادخواهی را

چو بیمارند چشمان تو خون کم می توان کردن
چرا هر لحظه می ریزند خون بی گناهی را؟

سهی سرو ریاض حسن چون سر سبز و خرم شد
چه نقصان گر خزان پژمرده می سازد گیاهی را؟

هلالی را فدای آن شه خوبان کن، ای گردون
چرا بی تاب می داری مه انجم سپاهی را؟
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.