هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که در آن شاعر از نامه‌ای که محبوبش نوشته سخن می‌گوید. نامه‌ای که نشانه‌ای از رحمت و محبت است و خط زیبای آن مانند داروی شفابخش است. شاعر از زیبایی و تأثیر عمیق این نامه و خط آن سخن می‌گوید و آن را به نامه‌ای که یوسف به یعقوب نوشت یا شفانامه‌ای که به ایوب رسید، تشبیه می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و ادبی پیچیده‌ای است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های عمیق نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
غزل شمارهٔ ۵۶
رفتست عزیز من و مکتوب نوشتست
یوسف خبر خویش به یعقوب نوشتست
شد نامه ی محبوب خط بندگی من
من بنده ی آن نامه که محبوب نوشتست
گفتست بخواند سنگ آن کوی سلامم
بنگر که سلامی به چه اسلوب نوشتست
باز این خط خوب و رقم تازه بلاییست
این تازه رقم را چه بلا خوب نوشتست؟
بر نامه سیاهی طلبد آیت رحمت
ما طالب آنیم که مطلوب نوشتست
بر صفحه ی رخسار تو آن خط دلاویز
یارب! قلم صنع چه مرغوب نوشتست؟
یاری که به من نامه نوشتست هلالی
عیسیست، شفانامه به ایوب نوشتست
یوسف خبر خویش به یعقوب نوشتست
شد نامه ی محبوب خط بندگی من
من بنده ی آن نامه که محبوب نوشتست
گفتست بخواند سنگ آن کوی سلامم
بنگر که سلامی به چه اسلوب نوشتست
باز این خط خوب و رقم تازه بلاییست
این تازه رقم را چه بلا خوب نوشتست؟
بر نامه سیاهی طلبد آیت رحمت
ما طالب آنیم که مطلوب نوشتست
بر صفحه ی رخسار تو آن خط دلاویز
یارب! قلم صنع چه مرغوب نوشتست؟
یاری که به من نامه نوشتست هلالی
عیسیست، شفانامه به ایوب نوشتست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
