خواهم که: بزیر قدمت زار بمیرم
هر چند کنی زنده، دگر بار بمیرم

دانم که: چرا خون مرا زود نریزی
خواهی که بجان کندن بسیار بمیرم

من طاقت نادیدن روی تو ندارم
مپسند که در حسرت دیدار بمیرم

خورشید حیاتم بلب بام رسیدست
آن به که در آن سایه دیوار بمیرم

گفتی که: ز رشک تو هلا کند رقیبان
من نیز برآنم که ازین عار بمیرم

چون یار بسر وقت من افتاد، هلالی
وقتست اگر در قدم یار بمیرم