هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، زیبایی معشوق و تأثیر عشق را توصیف می‌کند. شاعر از یار خود به عنوان بهترین همراه و از عشق به عنوان والاترین تجربه یاد می‌کند. او همچنین از طبیعت و زیبایی‌های آن به عنوان نمادی از معشوق سخن می‌گوید و در نهایت، به گذرا بودن دنیا و رضایت به تقدیر اشاره دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از مفاهیم فلسفی و انتزاعی موجود در شعر نیاز به درک بالاتری از زندگی و عواطف انسانی دارد.

غزل شمارهٔ ۳۲۵

من و تخیل حسنت، چه یار بهتر ازین؟
بغیر عشق چه ورزم؟ چه کار بهتر ازین؟

بروزگار شدی یار من، بحمدالله
دگر چه کار کند روزگار بهتر ازین؟

بغمزه آهوی چشمت شکار مردم کرد
که دید آهوی مردم شکار بهتر ازین؟

ز جرعه کرمت بیشتر فشان بر من
تو ابر رحمتی، آخر ببار بهتر ازین

تبارک الله ازین سبزه و گلی که تراست!
نبوده است و نباشد بهار بهتر ازین

تو مست جام غروری همیشه، ای زاهد
مباش غره، که رنج خمار بهتر ازین

بران سمند، که در چابکی و جلوه گری
نیامدست بمیدان سوار بهتر ازین

ز دور چرخ، هلالی، بداغ دل خوش باش
طمع ز کوکب طالع مدار بهتر ازین
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۲۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.