هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر به توصیف زیبایی‌های معشوق و احساسات خود نسبت به او می‌پردازد. از جمله توصیف قامت بلند معشوق، زیبایی چشمانش، و دوری از هرگونه آسیب و پیری. همچنین شاعر از رقیب با تحقیر یاد می‌کند و عشق خود را به معشوق ابراز می‌دارد.
رده سنی:
16+
متن شامل مفاهیم عاشقانه و برخی اشارات غیرمستقیم به خشونت (مانند اشاره به 'دم قتل' و 'خنجر') است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد. همچنین درک کامل زیبایی‌شناسی و احساسات پیچیده شعر نیاز به بلوغ فکری دارد.
غزل شمارهٔ ۳۳۰
چنان بلند نشد سرو ناز پرور او
که سرو ناز تواند شدن برابر او
ز نوبهار رخش آفت خزان دورست
هنوز تازه دمیدست سبزه تر او
بنازم آن مژه شوخ را، که در دم قتل
چنان نکرد که حاجت شود بخنجر او
رقیب کیست که او را سگ درش خوانم؟
اگر براند از آن کوی، من سگ در او
بنیم جرعه که در بزمش اتفاق افتد
فراغتست مرا از بهشت و کوثر او
چو گفتهای هلالی بوصف تازه گلیست
ز برگ لاله و نسرین کنید دفتر او
که سرو ناز تواند شدن برابر او
ز نوبهار رخش آفت خزان دورست
هنوز تازه دمیدست سبزه تر او
بنازم آن مژه شوخ را، که در دم قتل
چنان نکرد که حاجت شود بخنجر او
رقیب کیست که او را سگ درش خوانم؟
اگر براند از آن کوی، من سگ در او
بنیم جرعه که در بزمش اتفاق افتد
فراغتست مرا از بهشت و کوثر او
چو گفتهای هلالی بوصف تازه گلیست
ز برگ لاله و نسرین کنید دفتر او
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۲۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۳۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
