هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه بیانگر احساسات عمیق شاعر نسبت به معشوق است. او با تصاویر زیبا و احساسی مانند سایه شدن زیر پای معشوق، آرزوی تبدیل شدن به خال روی صورتش، و مقایسه وضعیت خود با سگان، عمق عشق و وابستگی خود را نشان می‌دهد. شعر با تمایل به وصال و اقبال به پایان می‌رسد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عاشقانه عمیق و استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار بوده و نیاز به بلوغ عاطفی دارد.

غزل شمارهٔ ۳۳۱

آنکه رفت امروز و صد دل می رود دنبال او
کاش! فردا جان برون آید باستقبال او

بس که همچون سایه خواهم خویش را پامال او
هر کجا او می رود من می روم دنبال او

وه! چه خوش جا کرده است آن خال مشکین بر رخش
کاش! بودی مردم چشمم بجای خال او

هر شبی بر آستان بزم آن مه سر نهم
تا چو مست از در برون آید شوم پامال او

فال وصلی می زدم، ناگاه آن مه رخ نمود
آه! ای من بنده روی مبارک فال او

آن نهال سایه پرور سویم استقبال کرد
بر سرم پاینده بادا سایه اقبال او!

کار دل عشق تو شد، کارش همین باد و مباد
غیر نام این عمل در نامه اعمال او

بر سر کویش هلالی از رقیبان کمترست
وه! که احوال سگان هم بهترست از حال او
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۳۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۳۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.