هوش مصنوعی:
این شعر از هلالی بیانگر درد و رنج عاشقی است که از فراق و هجران معشوق خود رنج می‌برد. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، مانند لاله، عنبر، گل و ژاله، احساسات عمیق عاشق را به تصویر می‌کشد. چشم‌های معشوق به تیغی تشبیه شده که دل عاشق را می‌درد و هر روز بر رنج او افزوده می‌شود.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عاشقانه عمیق و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، موضوع هجران و درد عشق نیاز به سطحی از بلوغ عاطفی دارد.
غزل شمارهٔ ۳۶۳
خطت، که رقم بر ورق لاله کشیده
بر گرد گل از عنبر تر هاله کشیده
سالیست شب هجر تو و عاشق مسکین
هر روز ز تو محنت صد ساله کشیده
زان لب، که گزیدی، ز سر ناز بدندان
چون برگ گل آزردگی ژاله کشیده
دنبال دلم تیغ کشد چشم تو هر دم
فریاد از آن نرگس دنباله کشیده!
در بزم غمت با دل پر درد، هلالی
هر لحظه بقانون دگر ناله کشیده
بر گرد گل از عنبر تر هاله کشیده
سالیست شب هجر تو و عاشق مسکین
هر روز ز تو محنت صد ساله کشیده
زان لب، که گزیدی، ز سر ناز بدندان
چون برگ گل آزردگی ژاله کشیده
دنبال دلم تیغ کشد چشم تو هر دم
فریاد از آن نرگس دنباله کشیده!
در بزم غمت با دل پر درد، هلالی
هر لحظه بقانون دگر ناله کشیده
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن (مجتث مثمن مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۶۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۶۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
