به کجا روم ز دردت؟ چه دوا کنم؟ چه چاره؟
که هزار باره خون شد جگر هزار پاره

منم و ز عشق دردی، که اگر به کوه گویم
به خدا که نرم گردد دل سخت سنگ خاره

به دو دیده کی توانم که رخ تو سیر بینم؟
دو هزار دیده خواهم که تو را کنم نظاره

مه من، ز جمع خوبان به کسی تو را چه نسبت؟
تو زیاده ای ز ماه و دگران کم از ستاره

ز برای کشتن من چو بسست چشم شوخت
ز چه می کشند خنجر مژه ها ز هر کناره؟

چو غنیمت‌ست خوبی به کرشمه جلوه ای کن
که به عالم جوانی نرسد کسی دوباره

دل خسته هلالی، چو بسوختی حذر کن
که مباد از آتش او برسد به تو شراره

«هلالی جغتایی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir