هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه بیانگر عشق و وابستگی عمیق شاعر به معشوق است. شاعر با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند دلبر و جانان، شدت علاقه خود را نشان می‌دهد و حتی با وجود سلطنت، خود را محتاج عشق معشوق می‌داند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، درک کامل زیبایی‌های ادبی این شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۴۰

تا دل بود ای دلبر تا جان بود ای جانان
با مهر تو دارم دل با عشق تو دارم جان

گر دل ببری شاید زیرا که تویی دلبر
ور جان ببری زیبد زیرا که تویی جانان

هوش از همه بستانی چون غمزه‌ کنی ناوک
گوی از همه بربایی چون زلف‌ کنی چوگان

هر چند که سلطانم آخر به تو محتاجم
چون عشق پدید آید محتاج شود سلطان
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.