هوش مصنوعی: این شعر از حافظ است که در آن شاعر از عشق، رهایی از وسواس و دغدغه‌های دنیوی سخن می‌گوید. او از ساقی می‌خواهد که جام شراب را بیاورد تا بتواند از غم و اندوه رها شود و دل مرده‌اش را زنده کند. همچنین، شاعر به قدرت عشق و ناتوانی دیگران در برابر آن اشاره می‌کند و از انتخاب فقر و قناعت به جای منت کشیدن از دیگران دفاع می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عرفانی و عاشقانه‌ای است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، اشاره به شراب و مفاهیم مرتبط با آن نیاز به درک بالاتری از ادبیات و فرهنگ دارد.

شمارهٔ ۲۳

تشنه ام ساقی بیاور کاس را
بیش نشنو قول هر نسناس را

تو بگردان دور خود دور زمان
گو بگردان بر سر ما آس را

بامدادان بر سر ما کن سبک
سرگران بر لب کشیده کاس را

تا مگر جانی دهد دل مرده را
یا مگر دفعی کند وسواس را

کس نیارد همچو ما در رزم عشق
طاقت پیکان چون الماس را

پیش تیر ناوک چشمان مست
حد خفتان کی بود قرطاس را

چون نمی‌آید به دستم یار جنس
لاجرم بر هم زنم اجناس را

تا نباید منت منعم کشید
زان سبب بگزیده‌ام افلاس را

می‌کند روشن نزاری عالمی
چون برآرد از دوات انقاس را

مالکی باشد که از روی حسد
معترض باشد مسیح انفاس را
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.