ای در نقاب حسن نهان کرده آفتاب
خطّی بر آفتاب کشیده ز مشک ناب

آتش فکنده در جگر لاله عارضت
وز برگ نسترن بر و رویت ببرده آب

باد صبا ز بوی عرقچین نازکت
چون روضه از روایح فردوس مستطاب

لاله ز غیرت رخ گل گون تو به داغ
سنبل ز رشک گیسوی مفتول توبه تاب

گر بگذرد ز بغلتاق تو نسیم
بر گل ستان ز آتش غیرت شود گل آب

عیبت همین که دیر به ما می رسی و زود
بنیاد عهد می کنی و می کنی خراب

آرام نیست بی تو دل بی قرار ما
دانی به خون خویش چرا می کند شتاب

مشتاق را شکیب نباشد ز روی دوست
سیماب را گریز نباشد ز اضطراب

بی وجه بود خطّ تو بر وجه خون من
بر خون من چه حاجت خطی ست نا صواب

غوغای غمزه ی تو ز مغزم ببرد هوش
سودای نرگس تو ز چشمم ربود خواب

رنگ لب تو دارد برگ نشاط تو
زان فتنه شد نزاری شوریده بر شراب

«حکیم نزاری»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir