هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و طبیعت‌گرا، گفت‌وگویی بین باغبان و بلبل (عندلیب) است. بلبل با آواز سوزناک خود از عشق و رنج‌هایش می‌گوید و باغبان را به شنیدن و رحم کردن دعوت می‌کند. شعر به زیبایی ارتباط عاشقانه بین بلبل و گل را توصیف می‌کند و از عناصر طبیعت مانند باغ، گل و خار به عنوان نمادهایی برای بیان احساسات استفاده می‌کند.
رده سنی: 15+ این شعر دارای مفاهیم عاشقانه و نمادین است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و تصاویر شاعرانه نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۹۰

ای باغبان سماع کن آواز عندلیب
رحم آر بر دل گله پرداز عندلیب

با سوز او بساز که هم بر تو واجب است
ده روزه ی رعایت اعزاز عندلیب

چون آه عاشقان ز جفای تو می رسد
در آسمان شکایت آواز عندلیب

بگذار تا بنازد بر روی گل دمی
هرچند باغبان نبرد ناز عندلیب

خوش خوش خروش می کند از سرّ غنچه گل
می بایدش که فاش کند راز عندلیب

چون راز عندلیب زگل فاش می شود
پس گل بود هر آینه غماز عندلیب

هرچند می نهد گل رعنا به طنز خار
رعنا تر است شیوه ی طناز عندلیب

راویّ گفته های لطیف من است او
این داستان یکیست زاعجاز عندلیب

من هم چو خضر ریخته در کام او زلال
تو هم چو سیل خانه بر انداز عندلیب

آهنگ زیر زار نزاریّ سوزناک
دستور ساخته ست مگر ساز عندلیب

بر گرد خم بود همه پرگار من چنانک
بالای گل بود همه پرواز عندلیب
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.