هوش مصنوعی: این شعر به بیان دشواری‌های زندگی و عشق می‌پردازد و از ناامیدی، رنج، و ملامت سخن می‌گوید. شاعر با اشاره به خرابات و می‌نوشی، خود را در مقابل فقها قرار می‌دهد و از دل‌آزاری و گرفتاری‌های عشاق می‌گوید. همچنین، از تلخی‌های هجران و ناامیدی‌های زندگی سخن به میان می‌آورد.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی، غم و اندوه، و ناامیدی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد. همچنین، اشاره به می‌نوشی و خرابات ممکن است برای سنین پایین مناسب نباشد.

شمارهٔ ۱۹۲

می بده که در دادنِ می یاری هاست
کار این است دگرها همه بی کاری هاست

هیچ آرامش و آسایش و آسانی نیست
در عنا خانه دنیا همه دشواری هاست

به خلافِ فقها پیر خرابات منم
که میانِ ورع و می کده بیزاری هاست

گو ملامت گرِ بی فایده خود را دریاب
در دل آزاریِ عشّاق گرفتاری هاست

نیک بخت است که بر وی نبود پوشیده
که عقوبت همه مشتق زدل آزاری هاست

درد و رنج و غم و اندوه و ملامت بر دل
بارِعشق است و بر او این همه سربار ی هاست

تلخیِ شربت هجران و ترش روییِ صبر
شور بختا که چنین محتملِ خواری هاست

هر نزاری چو نزاری نبود بی زر وزور
چه کند زاری و خود پیشه او زاری هاست.
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.