هوش مصنوعی: این متن به موضوع عشق و عقل می‌پردازد و بیان می‌کند که عشق فراتر از منطق و عقل است. عشق حقیقی نیازمند بندگی و تسلیم است و پادشاهان را نه به خویشاوندی، بلکه به استحقاق می‌پذیرد. عشق جاویدان است و عقل در برابر آن ناتوان است. دل دوستدار تنها برای معشوق خالی می‌شود و شوق و اشتیاق، زنجیرهای نادانی را می‌شکند. همچنین، متن به شیرینی عشق و رضایت از آن اشاره می‌کند، حتی در میان رنج‌ها.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار است. همچنین، برخی از اشارات به عشق و بندگی نیازمند بلوغ فکری است.

شمارهٔ ۳۰۵

عقل اگر گوید به وصل عشق حاجتمند نیست
راست میگوید که ضدّان را به هم پیوند نیست

بندگی کن تا بود در حضرت عشقت قبول
پادشاهان را به استحقاق خویشاوند نیست

امر و نهی عشق جاویدست در ملک وجود
طمطراق عقل حالا بیش روزی چند نیست

دوست چون از در درآمد خانه خالی شد ز غیر
خانه ی دل غیر جای خلوت دلبند نیست

گر شدم شوریده ی زنجیره ی زلفین دوست
بند فرماییدش آن را کش قبول پند نیست

پالهنگ شوق باید گردن مشتاق را
آهنی بر پای نادانی نهند این بند نیست

زین شکر نی کز زمین قهستان برخاسته ست
خوب تر در مصر اگر انصاف خواهی قند نیست

الحق از جان هیچ شیرین تر بود شیرین تر است
خود لبش میگوید آنک حاجت سوگند نیست

چون نزاری تشنه ای وز چشمه های چشم سر
در میان بحر غرقاب است و هم خرسند نیست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.