هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، شاعر بزرگ فارسی، است که در آن به موضوعاتی مانند عشق، میگساری، دوستی، و مفاهیم عرفانی اشاره شده است. شاعر از لحظات خوش در کنار دوستان و یاران سخن می‌گوید و به مفاهیمی مانند بهشت، کوثر، و عفو الهی نیز پرداخته است. همچنین، در ابیاتی به بحث معرفت و جهل اشاره می‌کند و از آزادی و تسلیم در برابر عشق سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، اشاره به میگساری و برخی مضامین عاشقانه ممکن است برای گروه‌های سنی پایین‌تر مناسب نباشد.

شمارهٔ ۳۴۰

بر دست چون بود می و صبح و کنار کشت
با دوستان همدم و یاران خوش جهشت

گر بشنوی وگرنه به احکام معنوی
اینک کنار کوثر و اینک در بهشت

با جاهلان معامله در بحث معرفت
باشد چنان که بر سر جیحون زنند خشت

خرم وجود ساقی شب خیز خوش نشین
کز باقی شبانه به ما باقیی بهشت

ماییم و احتمال ملامت گر و وبال
نیکو خصال را چه تعلق به بد سرشت

گر حق نکو کند به جهودان خیبری
در اختصاص کعبه ی مطلق شود کنشت

بر عفو غافرست معوّل نه بر عمل
نزدیک ما چه خیر و چه شرّ و چه خوب و زشت

این نام بس مرا که خریدار یوسفم
من پای مرد دارم و آن زال دست رشت

آزاد کرده ایست نزاری ز ابتدا
وین شرط نامه کاتبِ وحی از ازل نوشت

جز پهلوی نشاید و تسلیم عشق را
در خورد پهلوی نبود مردم وبشت
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۳۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۴۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.