هوش مصنوعی: این شعر بهاری و شادمانه است که از زیبایی‌های طبیعت در فصل بهار، مانند گل‌ها، بادهای خوشبو، و نغمه‌های پرندگان سخن می‌گوید. شاعر از مخاطب می‌خواهد تا از این فصل لذت ببرد، باده بنوشد و شادی کند. همچنین، به تغییرات طبیعت و شکوفایی گل‌ها اشاره می‌کند.
رده سنی: 15+ محتوا شامل مفاهیم شاعرانه و طبیعت‌گرایانه است که برای نوجوانان و بزرگسالان قابل درک و لذت‌بخش است. همچنین، اشاره به می‌نوشی ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.

شمارهٔ ۶۰۰

ای صنمِ خرگهی خیمه برون زد بهار
گر ز جهان آگهی بادۀ نوشین بیار

خیز به بستان خرام باده همی خور مدام
گشته جهانی به کام دست ز شادی مدار

در دلِ لاله ز باد عنبرِ سارا فتاد
دستِ صبا چون گشاد نافۀ مشکِ تتار

ای پسرِ سیم تن گشت شکفته سمن
وز خوشی آخر چمن زار شد و مستعار

خیز نزاری و شو باغ نو و یارِ نو
نغمۀ مرغان شنو از سرِ هر شاخ سار
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۹۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۰۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.