هوش مصنوعی: این شعر از حافظ است که به موضوعاتی مانند عشق، می‌نوشی، انتقاد از ریاکاری، و فلسفه زندگی می‌پردازد. شاعر از ساقی می‌خواهد که جامی بیاورد و از محتسب می‌پرسد که چرا از می می‌هراسد در حالی که از گناهان بزرگتر مانند ربا و زنا نمی‌ترسد. همچنین، به موضوعات معنوی مانند رابطه با خدا و بت‌خانه اشاره می‌کند و از دنیاپرستی و ناسپاسی انتقاد می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به مصرف شراب و انتقاد از ریاکاری ممکن است نیاز به بلوغ فکری برای درک مناسب داشته باشد.

شمارهٔ ۶۵۷

ساقی به جان و سر که به جان دارمت سپاس
قد قامت الصلات برآمد بیار کاس

از می چه می‌هراسد می خواره محتسب
گو از حرام و فسق و ربا و زنا هراس

دل با خدای دار و به بت‌خانه راز گوی
در حشر کی خرند ز ما لابه و مکاس

تو هیچ نیستی به قیاس و همه تویی
کی آن گهی در همگی محو شد قیاس

ز اول بکوش تا نکنی پی رویّ و هم
بر راست کی روی چو شدی خود در انتکاس

هر روز آفتاب کند در نسیج و نخ
صحن جهان و شب به سرش درکشد لباس

یعنی که برحمایت من اعتماد نیست
گه برکنم ز بیخ، به ناگه نهم اساس

دنیاپرست گر به مثل هم چو سنبله
بر آسمان پرد نبرد سر ز زخم داس

منت نزاریا ز خدا واجب است و نیست
یک‌ذره خیر در سر بی‌مغز ناسپاس

بی‌ آب رز مباش که در خنبِ روزگار
خون می‌رود نه روغن ازین نیلگون خراس
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۵۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.