۲۸۴ بار خوانده شده

شمارهٔ ۷۱۹

خوش عالم عاقلان مدهوش
خوش وقت سخن وران خاموش

با عشق خوش است خاصه مفرد
با یار خوش است خاصه مدهوش

مردان که در آمدند بی چشم
از خانه برون شدند بی گوش

رسوا شد و فاش هرکه برداشت
از خوان چه‌ ی سرّ دوست سرپوش

کی طاقت بار عشق دارند
نازک دلکان بی تن و توش

گو دور شو از مصاف بد دل
ور نه چو دد بهیمه مخروش

در گردن دیگران مکن دست
تا با تو شود وفا هم آغوش

در باغ جهان ز نامرادی
رز کار نزاریا و می نوش

بر آتش تیز عشق می باش
تا پخته شوی تمام برجوش
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۱۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.