ازین ورطه بیرون شوی نیستم
غمِ دنیی و دین جوی نیستم

هوایِ زمین و زمان در سرم
نگنجند هرگز هَوی نیستم

برین کهنه خُلقانِ خود قانعم
بدل گو مباش ار نوی نیستم

چو گنجم درین کُنج و بس فارغم
که چون باد هرزه دوی نیستم

فدا کرده جانم چو فرهادِ مست
ستم کاره چون خسروی نیستم

اگر ره بری نیستم در سلوک
چنان دان که بی ره روی نیستم

نزاری نزارم چه آید ز من
سترگی جهان پهلوی نیستم