هوش مصنوعی: این شعر بیانگر حالات روحی و اعمال متقیانی است که بین عبادت و میگساری در نوسان هستند. آنها توبه‌کارند اما گاهی در خرابات سرگردان می‌شوند. عشق و وفا نقش مهمی در زندگی آنها دارد و از روزگار شکایت می‌کنند. در پایان، شاعر از شنوندگان می‌خواهد که از غفلت بیرون آیند و به حرکت درآیند.
رده سنی: 18+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن به بلوغ فکری نیاز دارد. همچنین، اشاره به میگساری و خرابات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد.

شمارهٔ ۹۱۵

ما متقیان توبه کاریم
در شوره حبوب توبه کاریم

هر هفته به شیوه ای و شکلی
طوفانی و فتنه ای برآریم

گه حلقه ی کعبه ی مناجات
بگرفته به دست زینهاریم

گه بر سر کوجه ی خرابات
سر پای برهنه می گساریم

می جفت حلال ماست مطلق
در سترش از آن نگاه داریم

در گردن ما حقوق دارد
حق است که باز می گزاریم

تا دست به دست عشق دادیم
انگشت نمای روزگاریم

تا سر به وفا برهنه کردیم
از دست بداده اختیاریم

هیهات نزاریا که بی دوست
ایام به هرزه میگذاریم

برخیز که رستخیز برخاست
بی هوده نشسته در چه کاریم ؟
وزن: مفعول مفاعلن مفاعیلن (هزج مسدس اخرب مقبوض)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۱۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.