هوش مصنوعی: شاعر در این شعر عمیقاً احساس اشتیاق و آرزوی خود را نسبت به دوستانش بیان می‌کند. او از شب‌هایی یاد می‌کند که با دوستانش سپری کرده و از شوق و هیجان آن لحظات سخن می‌گوید. همچنین، افسوس می‌خورد که شرط دوستی را ندانسته و از دشمنی دوستان آسیب دیده است. شاعر تأکید می‌کند که تمام عمرش را در جستجوی دوستان صرف کرده و بهشت و نعمات آن را بی‌ارزش می‌داند در مقابل دیدار دوستان. او خلق و خوی دوستانش را مانند عنبر، مشک و بهار توصیف می‌کند و از نسیمی سخن می‌گوید که هر شب با بوی دوستان به جانش حیات می‌بخشد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عاطفی عمیق و پیچیده‌ای مانند دوستی، حسرت و شوق دیدار است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از ابیات نیاز به درک ادبی و عاطفی بالاتری دارند.

شمارهٔ ۹۴۳

آرزومندم به روی دوستان
جان و دل دارم به سوی دوستان

وای وای از اشتیاق یارکان
آه آه از آرزوی دوستان

یاد آن شب ها که بودی تا به روز
شوق ما بر های و هوی دوستان

دست ما و دامن خیل خیال
روی ما و خاک کوی دوستان

ما ندانستیم شرط دوستی
برشکستیم از عدوی دوستان

عمر تاوان کرده ایم الّا هم آنک
صرف شد در جست و جوی دوستان

از بهشت و حور و غلمان فارغیم
راح می خواهیم و روی دوستان

عنبر و مشک و بهار و باغ ما
خُلقِ یاران است و خوی دوستان

هم صبا جانِ نزاری را حیات
می دهد هر شب به بوی دوستان
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۴۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۴۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.